VERLIES AAN HET LEVEN (gastcolumn van Wim)

Gegevens

Categorie: Columns

Geschreven door Wim Beekman

Het gaat niet buiten ons om,

we spelen er zelf een rol in

Zondag bad de dominee in de kerk voor de mensen die iemand verloren hebben aan de dood. Toen moest ik denken aan een andere groep rouwenden: zij die iemand hebben verloren aan het leven.

Met mensen die een dierbare verloren aan de dood, spreken we over hun verlies. We vragen hoe het met hen is, spreken over hun verdriet, het gemis en de eenzaamheid. Rouw om overledenen delen we vrijmoedig met elkaar.

Over iemand verliezen aan het leven zijn we minder open. Met wie onlangs een scheiding doormaakte delen we niet zomaar het verdriet. En bij wie een kind of een ouder, broer of zus heeft verloren aan het leven, durven we de pijn nauwelijks aan te raken.

Rouw over verlies aan het leven gaat even diep als rouw over verlies aan de dood. Soms dieper. Je kunt een dierbare die je verloor aan het leven uit je hart verwijderen, maar deze uit je ziel bannen, lukt niet. De kluwen van boosheid en verdriet blijft van binnen.

Zouden wij hier daarom zo moeilijk over spreken? Niet als het onszelf betreft, en niet waar we gehoord hebben dat het een ander trof. Terwijl wanneer een gesprek hierover wel lukt, niet zelden blijkt dat mensen hier nachten van wakker liggen. Verlies aan het leven vreet.

Er is ook een verschil tussen rouwen om een overledene, en rouw om wie je verliest aan het leven. Het sterven van een dierbare gaat buiten je om, in die zin dat je er zelf niets aan hebt bijgedragen. De dood van een geliefde gebeurt, wij gaan er zelf niet over.

Over een geliefde verliezen aan het leven gaan we, min of meer, wel zelf. Het gaat niet buiten ons om, we spelen er zelf een rol in. Voor je het weet komt er een oordeel om de hoek kijken. Soms is dat het oordeel van anderen, mensen zoeken naar oorzaken, naar schuld.

Het moeilijkst is het oordeel van ons zelf. Verlies aan het leven kan, heel diep, soms voelen als een nederlaag, als een tekort bij jezelf. Had ik niet iets kunnen doen om het verlies te voorkomen? Niemand anders kan je dat zeggen, maar je zegt het soms wel tegen jezelf.

Dat zijn de moeilijkste dingen, die wat al zo moeilijk is, nog moeilijker maken. Het zijn dingen waar we zelf, hopelijk met iemand anders die hierin naast ons durft te gaan, zelf uit moeten komen.

Wanneer dat lukt, kunnen we toekomen aan wat nog teerder is: het gemis van een kind, ouder, broer of zus, of van een geliefde die zomaar uit je leven is gevallen.

Zondag steken we op de laatste zondag van het kerkelijk jaar een kaarsje aan voor wie stierven, en leven in ons hart. Dit jaar ga ik een kaarsje aansteken voor alle dierbaren die verloren zijn geraakt aan het leven.

Wim Beekman, 20 november 2022

Reageren? Mail dan naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. of naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

 Reacties 

• < Vorige
• Volgende >