BUURVROUWS LAATSTE GROET (Piety)
- Gegevens
- Categorie: Columns
- Geschreven door Piety Veenema
Eind 1987 verhuisden manlief en ik naar Grijpskerk. En werden wij buren van David en Coba.
Helaas hebben wij David maar 7 jaar gekend, hij overleed op 8 oktober 1994 na een ernstige ziekte.
63 jaar. Zijn geboortedag was 22 november. Bemind door ons, geliefd bij velen, geborgen bij God staat bovenaan het rouwbericht dat ik altijd heb bewaard.
Wat ik sindsdien altijd deed: elk jaar op of rond 8 oktober en 22 november even bij
buurvrouw Coba koffiedrinken. Want ik wist van onze moeders (al weduwe sinds hun 51ste en 57ste) hoe belangrijk geboorte- en sterfdagen van dierbaren zijn. Dat je er bij stilstaat, er gewoon even voor hen bent.
Buurvrouw Coba heeft onze moeders geregeld ontmoet. En wat mij opviel: zij drieën begrepen elkaar met een half woord. En ze wilden niet dat hun kinderen zich zorgen over hen zouden maken, hen niet belasten met hun verdriet en eenzaamheid. Dus zwegen ze daarover. Zij deelden dit makkelijker met vreemden dan met hun naasten.
Veel weduwes van hun generatie vertelden mij hetzelfde. Het inspireerde mij tot mijn gedicht “Weduwe” dat ik Coba liet lezen. En ik weet nog wat ze zei: “Dit zou ik ook precies zo gezegd kunnen hebben.” Maar ze vroeg me ook of ik dit niet wilde plaatsen in ons kerkblad, want dan zou iedereen denken dat zij dat was. En dat wilde ze niet. Op haar verzoek heb ik er op mijn website “Weduwnaar” van gemaakt.
Maar dit was mijn eerste versie, geïnspireerd op het gedicht "Impasse" van Martinus Nijhoff:
Weduwe
We zitten in haar kamer, zij en ik
Mijn oude buur van nummer acht
- die vrijwel alles weglacht -
kijkt mij ineens aan met een blik
die ik even laat bezinken
Wat wil ze nou, denk ik
terwijl ik koffie zit te drinken
Dan klinkt haar stem, ik slik
en schrik van haar gebroken stem
“God is nabij,” zegt zij met klem
“Dat zéggen ze, en: alles went
Maar God komt nooit eens met me klinken.”
“Bedankt,” zegt zij, “dat jij hier bent
Gewoon komt koffiedrinken.”
Coba was sinds haar 61ste weduwe. Toen zij op haar 82ste een zwaar hartinfarct kreeg, had ze niet gedacht dat ze er nog 7 jaar bij zou krijgen. Boekdelen zou ik kunnen schrijven over haar. Vooral over het laatste jaar waarin ze steeds meer achteruit ging en zij niet langer haar eigen regisseur kon zijn.
Op 24 oktober zat ik nog een uurtje bij haar bed in het verzorgingshuis, samen met haar kleindochter Coby.
Ze was onrustig en ik vroeg of ik háár liedje van vroeger nog eens mocht zingen.
Coba knikte. Maar uit volle borst meezingen - zoals ze begin augustus nog deed - kon ze niet meer. Ze prevelde het mee: “Ik stel mijn vertrouwen op de Heer mijn God”.
‘Ik vind het fijn dat ik zo lang uw buurvrouw mocht zijn,’ zei ik voor ik wegging. Nog niet wetend dat dit haar laatste dag zou zijn. Ze glimlachte en fluisterde: ‘Dag lieverd.”
En ik zei hetzelfde. “Dag Lieverd”.
Ik zal haar missen om wie ze was.
Piety Veenema , 2 november 2022
Op 2 november is het Allerzielen. Daarover schreef ik in 2018 de volgende column:
KAARSJES (pietyveenema.nl)
Reacties:
|
Wat een mooi gedichtje Piety! En een prachtige, liefdevolle column….dank dat je me het hebt laten lezen! |
Ik heb de column over je buurvrouw Coba gelezen. Heel mooi. Ook nog andere columns. |
|
Wat een mooie, ontroerende columns, Piety.(ook die van “Kaarsjes”). Wat fijn voor jullie buurvrouw dat ze vol vertrouwen op God is heengegaan. |
Wat een prachtige en ontroerende column heb je geschreven, zusje. Veel sterkte met het verlies van jullie dierbare buurvrouw. |
|
Het is precies zoals het in de meeste levens kan gaan! De kinderen hebben hun eigen leven en wonen net iets te ver weg om meer naar hun ouders om te kijken! Daarom zijn lieve buren een lot uit de loterij! MoederMAVO-vriendin Fenny, 4 nov 2022 |
Met ontroering heb ik jouw column over het afscheid en het prachtige gedicht over jouw buurvrouw Coba gelezen. Sterkte met het gemis na 35 jaar lief en leed. Oud-collega en vriendin Gre, 5 nov 2022 |
|
Heel ontroerend, en wat heeft ze een lieve buurvrouw gehad aan jou ! Geke ter Veld, 5 nov 2022 (dorpsgenoot en weduwe: “Ineens staat onze wereld stil” stond op de rouwkaart 22 aug. 2020). |
Beter een goede buur, dan een verre vriend! |
|
Mooie column Piety, goed verwoord. En zo respectvol. Evenals de meditatie van ds. Landman bij het afscheid van Coba. Ook haar oudste zoon had een lieve overdenking over hun moeder. Van Hillie, bezoekmedewerker van de kerk – 6 nov. 2022 |
Mooi dat jij de column aan ons voorlas. Zo mooi. We voelden tranen opkomen. Dit past zó bij jou Piety. Blijf schrijven. Gewoon doorgaan hoor “laiverd.” Van 2 hartsvriendinnen die voor de 2e keer weduwe werden in 2020 en 2021. |
|
Wat een prachtige column heb je geschreven over jullie lieve buurvrouw. Heel liefdevol. |
-Ach, gecondoleerd, Piety. Voor jullie ook wel een gemis. Sterkte hoor. - Fijn, zoveel mooie en lovende reacties. Heel terecht, je hebt het verdiend. Samenvatting van 5 zussen van ons zevental, 7 nov. 2022. |
|
Beste lezers, medereizigers in mijn schrijftrein:
Nog nooit heb ik zoveel betrokken reacties op een column van mij gehad. Echt tien- en tientallen.
Uiteraard respecteer ik dit. Want… Coba zou dit zelf ook niet gewild hebben. “Niet iedereen hoeft alles van mij te weten,” zei ze vaak.
Het was deze keer onmogelijk voor mij om elke betrokken mail persoonlijk te beantwoorden, maar weet dat ik al jullie reacties zeer waardeer. Jullie tillen mij op! En stimuleren mij om door te gaan met schrijven!
Want, om met Dietrich Bonhoeffer’s woorden te spreken: ”Niets maakt de mens gelukkiger iets te kunnen betekenen voor een ander.” Hartegroet van Piety. NB: Als het me lukt, komt mijn volgende nieuwsbrief eind november. |
|
Toch nog één bijzonder fijne reactie op 8 november: En ik zal af en toe eens kijken op je site en je columns lezen. Fijn dat er al zoveel mooie reacties gekomen zijn! van kleindochter Coby, met wie ik samen aan het bed van buurvrouw Coba zat. |