Gedichten
Verhaal: Liefde en de lange levensweg
- Gegevens
- Categorie: Verzameld werk van anderen
- Gemaakt op maandag 12 december 2016 08:37
- Geschreven door Phil Bosmans 2004
Hoe komen twee mensen bij elkaar, zo dicht bij elkaar, dat
ze stil bewogen of wild enthousiast elkaar door het leven
willen dragen? Dit is een groot mysterie. Je kunt niet zeggen
wat je zozeer bekoorde in die ander. Een blik, een haarlok,
een lach. Bij elk contact ging je hart sneller kloppen. Je
droomde van elkaar en je ging wonen bij elkaar. Je ging
elkaar bewonen als een huis, nog lang voor een huis gebouwd
werd en je voelde je thuis, thuis in dat grote mysterie dat
mensen “liefde” noemen. Je bent in elkaars leven binnen-
gegroeid zoals twee takken in de stam en de wortel van
het leven.
Maar de weg is lang. Niet elke dag luiden de feestklokken.
Het eerste enthousiasme gaat voorbij en er komen vele
eenzame dagen. Men begint te merken, dat de ander niet
alleen goede kanten heeft. Je ergert je soms en dan denk je:
“Ik heb me vergist”.
Maar je hebt je niet vergist. Ieder mens is maar een mens ge-
lijk alle andere mensen. Alle leven heeft een ritme van dag
en nacht, hoog en laag, eb en vloed. Ieder jaar wordt het
lente en zomer, herfst en winter.
Heb geduld, veel geduld met jezelf en nog meer met de
ander en verlaat nooit het huis van je liefde en trouw.
Als de storm opsteekt, geraak dan niet in paniek en laat niet
alles los. Hou je vast aan de wortels van je liefde en wacht.
De storm gaat voorbij. Echte liefde moet blijven.
uit: “Neem je tijd om gelukkig te zijn” van Phil Bosmans 2004.
NB:
Mijn oude buurvrouw Coba (overleden op 24 oktober 2022) gaf mij jaren geleden onderstaand verhaal op een beschadigd A-viertje.
Op haar verzoek heb ik het overgetypt, want ze wilde dit meegeven aan een van haar 9 kleinkinderen die ging trouwen.
Het is ook geplaatst in Piety's nieuwsbrief nr. 38, van januari 2017.