Gedichten

Granieten kruis (versie 2)

 

Dat granieten kruis (zie versie 1) inspireerde mij tot een tweede gedicht "Die ene steen" 

Langzaam lopend, zeer tergend
vergezeld door klokgelui
volg ik de rondgang langs stenen
en krijg steenkoude tenen
Maar dat niet alleen

Het slaat me koud om het hart
als mijn oog de letters ziet
Dáár, vanaf het kille graniet
flitsen de woorden me toe
Maar dat niet alleen

Terwijl ik de stoet blijf volgen
herhaal ik vol ongeloof
De roep van dat kruis: “Ik geloof
Dat de wormen gehoorgangen…”
Waar moet dat heen?

“Graven,” lees ik stil. “Graven
naar het geluid van uw komst”
Stel je voor, wormen die wroeten
om geluid te ontmoeten
Waar wil dit heen?

Langzaam lopend, weer tergend
- na het zakken van de kist -
heb ik nog steeds koude tenen
‘k Zie geen andere stenen
dan die steen alleen…

 

Piety Veenema

 

Versie 1 van dit gedicht staat onder nr. 10 in deze bundel